projectbeschrijving

In naoorlogse wijken wonen veel ouderen met alleen AOW in sociale woningen die niet zorgproof zijn (bijvoorbeeld zonder lift). De ouderen wonen er vaak al hun hele leven en hebben er hun netwerk. De plinten op buurtniveau staan geregeld leeg en er is sprake van brede profielen zonder duidelijke functie. Het gevoel van veiligheid en leefbaarheid staat onder druk. Voorzieningen zijn veelal geconcentreerd op wijkniveau en niet toegankelijk voor bewoners met een beperkte actieradius.

Kwetsbaar worden is niet te plannen. Zonder voorbereiding is de kans groot dat ouderen moeten verhuizen naar een andere woning op het moment van grote kwetsbaarheid. Ze verliezen dan netwerk en zelfstandigheid.

Wij verbinden een wenkend perspectief voor kwetsbaar wordende ouderen met de verbetering van de typische ruimtelijke problemen van een naoorlogse wijk. We creëren een proces waarin de plint in eerste instantie gebruikt wordt als bruisend atelier. De bewoners werken hier aan een buurtspecifiek concept van plintwoningen, buurtkamer en pleintuinen. Binnen het concept wordt de digitale en fysieke relatie met wijkvoorzieningen (zorg, winkels, welzijn) ontworpen. Door deze aanpak bouwen we tegelijk aan een duurzame sociale (netwerken) en fysieke infrastructuur (toegankelijk). Ouderen kunnen tijdig van woning wisselen en gezinnen betrekken de woning die zij achterlaten. De leefbaarheid op straat verbetert sterk.